تأثیر سنتز نانولیپوزوم پگیله حاوی DNAi در کاهش بیان ژن BCL-2 رده سلولی DLCL2

زمینه و هدف: لنفوم غیرهوچکین از بیماری‌های شایع با منشأ سلول‌های لنفاوی می‌باشد. این مطالعه با هدف بررسی میزان اثرگذاری نانولیپوزوم‌های پگیله حاوی DNAi (داروی آنتی‌سنس) بر کاهش میزان بیان ژن BCL-2 انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه، برای تهیه نانولیپوزوم پگیله حاوی DNAi، سه فرمولاسیون با ترکیب‌های 5، 10 و 15% ازPEG 2000  و نسبت‌های مشخصی از فسفولیپیدها و کلسترول تهیه شد. پس از خالص‌سازی با استفاده از دستگاه زتاسایزر، میانگین قطر نانولیپوزوم محاسبه گردید. بازده دربرگیری دارو براساس منحنی استاندارد دارو تعیین شد. اثر سایتوتوکسیسیتی محصول در اثر تیمار با غلظت‌های 2/0، 5/0 و 8/0 میکروگرم برمیکرولیتر از هرکدام فرمولاسیون‌ها به‌صورت سه بار تکرار در محیط in vitro با روش MTT ارزیابی شد، سپس بیان ژن BCL-2 در رده سلولی DLCL2 بررسی گردید. داده‌ها با استفاده از آنالیز واریانس یک‌طرفه تحلیل شدند. یافته‌ها: میانگین قطر نانولیپوزوم پگیله حاوی DNAi، 117 نانومتر تخمین زده شد و بازده دربرگیری دارو، 67% بود. نتایج حاصل از تست MTT بر روی رده سلولی DLCL2 نشان داد بیشترین میزان مهار رشد سلولی مربوط به تیمار با نانولیپوزوم‌های پگیله 10% و غلظت 5/0 میکروگرم برمیکرولیتر بوده است. همچنین کاهش معنی‌داری در بیان ژن BCL-2 در رده سلولی DLCL2 تیمارشده با نانولیپوزوم‌های پگیله 10% در تمامی غلظت‌ها در 48 ساعت مشاهده گردید، که بیشترین کاهش بیان ژن در غلظت 5/0 میکروگرم برمیکرولیتر بود. نتیجه‌گیری: فرمولاسیون نانولیپوزوم پگیله 10%، کارایی بالاتری جهت حفظ و رهایش دارو نسبت به دو لیپوزوم دیگر سنتزشده دارد. به‌نظر می‌رسد نانولیپوزوم سنتز شده، پتانسیل استفاده در صنایع داروسازی دارد.